Θεραπεία Χηλίωσης

Χηλωτική (προφέρεται-κλειδί layting) είναι ουσίες που μπορούν να σχηματίσουν χημικό δεσμό με, ή χηλική (από την ελληνική chele, νύχι), μέταλλα, ορυκτά, χημικά ή τις τοξίνες από το σώμα. Ο παράγοντας χηλικοποιήσεως περικυκλώνει πραγματικά ένα ανόργανο ή ιόν μετάλλου και το μεταφέρει από το σώμα μέσω των ούρων και των κοπράνων. Πολλά οργανικά οξέα που βρίσκονται στο σώμα ή στα τρόφιμα μπορούν να δράσουν ως χηλικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των οξικό οξύ, ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C), κιτρικό οξύ, και γαλακτικό οξύ. Φυσικές διεργασίες αποσιδήρωσης στο σώμα είναι υπεύθυνοι για τέτοια πράγματα όπως την πέψη, την αφομοίωση και μεταφορά των θρεπτικών συστατικών των τροφίμων, το σχηματισμό των ενζύμων και ορμονών, και στην αποτοξίνωση από τοξικές χημικές ουσίες και μέταλλα.

Ενδοφλέβια θεραπεία αποσιδήρωσης περιλαμβάνει την έγχυση του παράγοντα χηλίωσης EDTA στην κυκλοφορία του αίματος για τον σκοπό της εξάλειψης από το σώμα ανεπιθύμητες ουσίες, όπως βαρέα μέταλλα, χημικές τοξίνες, μεταλλευτικών κοιτασμάτων, και τα λιπαρά πλάκες (όπως στις αρτηρίες? ο παράγων συνδέεται προς το ασβέστιο στην πλάκες). EDTA (αιθυλενοδιαμινοτετραοξικό οξύ) είναι ένα αποτελεσματικό και ευρέως μελετηθεί χηλικό παράγοντα. Δεν μπορεί χηλιώνουν υδράργυρο, ωστόσο, DMSA και DMPS, οι χημικές ουσίες που λειτουργούν ενδοφλεβίως σε αποσιδηρώνει υδράργυρο, δεν έχει εγκριθεί από το FDA.

Το EDTA είναι ένα συνθετικό αμινοξύ (αμινοξέα είναι τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών), και είναι περίπου το ένα τρίτο ως τοξικό για το σώμα ως ασπιρίνη. θεραπεία χηλίωσης με ΕϋΤΑ εισήχθη για πρώτη φορά στην ιατρική στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1948 ως μια θεραπεία για το προβάδισμα δηλητηρίαση των εργαζομένων σε ένα εργοστάσιο μπαταριών. Λίγο αργότερα, το Ναυτικό των ΗΠΑ υποστήριξε αποσιδήρωσης για τους ναυτικούς που είχαν απορροφηθεί μολύβδου, ενώ ζωγραφική κρατικά πλοία και εγκαταστάσεις. Η FDA ενέκρινε IV αποσιδήρωσης EDTA ως θεραπεία για δηλητηρίαση από μόλυβδο.

Οι γιατροί χορήγηση της αποσιδήρωσης για τοξικότητα του μολύβδου παρατήρησε ότι οι ασθενείς οι οποίοι είχαν επίσης την αθηροσκλήρωση (συσσώρευση λιπαρών πλάκας στα τοιχώματα των αρτηριών) ή αρτηριοσκλήρωση (σκλήρυνση των αρτηριών) παρουσίασαν μείωση και στις δύο συνθήκες μετά την αποσιδήρωση. Από το 1952, IV χηλίωσης EDTA έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της καρδιαγγειακής νόσου.

Πάνω από 1.800 άρθρα των επιστημονικών περιοδικών έχουν δημοσιευθεί σχετικά με τη χρήση του EDTA σε ενδοφλέβια (IV) αποσιδήρωσης. Κατά τα τελευταία 30 χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς έχουν λάβει θεραπεία αυτή, όπως παραδίδεται από πάνω από 1.000 γιατρούς σε περίπου 3.300.000 ενδοφλέβιες εγχύσεις. Ποσοστό επιτυχίας του EDTA στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος είναι 82%, υπό την προϋπόθεση ότι οι ασθενείς έλαβαν επαρκή αποσιδήρωση